Wpływ procesów gentryfikacji i wykluczenia społecznego na przemiany społeczno-przestrzenne obszarów śródmiejskich wielkiego miasta posocjalistycznego na przykładzie Gdańska, Łodzi i Warszawy po 1990 roku

Głównym celem prezentowanego projektu jest określenie tempa, skali oraz form przestrzennych gentryfikacji i wykluczenia społecznego w Gdańsku, Łodzi i Warszawie. Biorąc pod uwagę, że efekty tych procesów zależą od historii rozwoju i przekształceń struktury społeczno-gospodarczej danego miasta, jak również od jego położenia w krajowej i międzynarodowej hierarchii osadniczej, do badań wybrane zostały trzy wielkie miasta polskie, które cechują odmienne ścieżki rozwoju społecznego, gospodarczego i przestrzennego. Przyjmując kluczowe znaczenie lokalnego kontekstu w przebiegu zmian społeczno-przestrzennych, autorzy projektu zakładają, że: tempo i skala przestrzenna zmian społecznych, wywołanych procesami gentryfikacji, będzie bardziej zaawansowana w miastach, które rozwijają i globalizują się szybciej (Warszawa i Gdańsk), podczas gdy koncentracja przestrzenna grup wykluczonych społecznie w obszarach centralnych będzie bardziej wyraźna w byłych miastach (mono)przemysłowych (Łódź). Efektem końcowym jest realizacja celu głównego oraz opracowanie modelowego sposobu analizy procesów (czynników warunkujących przebieg) i wzorów przestrzennych gentryfikacji i wykluczenia społecznego w obszarach centralnych wielkiego miasta posocjalistycznego.