Zakład Zasobów Środowiska i Geozagrożeń
O Zakładzie
Zakład Geomorfologii i Hydrologii Niżu powstał jako Pracownia Mapy Geomorfologicznej i Hydrograficznej 15 listopada 1953 roku. Jego organizatorem i pierwszym kierownikiem był prof. Rajmund Galon. Początkowo podstawowym zadaniem było prowadzenie szczegółowego kartowania geomorfologicznego i hydrograficznego w północnej Polsce. Kartowanie to prowadzili pierwsi pracownicy Zakładu: Mieczysław Liberacki, Tadeusz Murawski, Tadeusz Celmer i Jan Szupryczyński. Kartowanie prowadzono na obszarach: Wysoczyzny Dobrzyńskiej i Krajeńskiej, sandrze Brdy w pradolinie Noteci-Warty. W wyniku szczegółowych badań uzyskano nowe dane dotyczące przebiegu deglacjacji w czasie ostatniego zlodowacenia plejstoceńskiego na obszarze Polskiego Niżu.
W połowie 1968 roku kierownictwo Zakładu przejął Jan Szupryczyński. Od 1969 roku rozpoczęto badania na zbiorniku włocławskim i jego otoczeniu. Głównym problemem badawczym było prześledzenie wpływu tej zabudowy hydrotechnicznej na środowisko geograficzne doliny Wisły. Równolegle prowadzone były prace dotyczące ewolucji doliny dolnej Wisły oraz zagadnień startygrafii vistulianu na otaczających ją obszarach (Eugeniusz Drozdowski). W 2004 roku kierownictwo Zakładu przejął dr hab. Mirosław Błaszkiewicz.
Profil badań
- Ewolucja systemów rzeczno-jeziornych na obszarach młodoglacjalnych na tle przemian klimatyczno-roślinnych oraz działalności człowieka.
- Uwarunkowania i mechanizmy transportu rumowiska unoszonego w Wiśle.
- Badania i monitoring współczesnych procesów geodynamicznych w dolinie dolnej Wisły ze szczególnym uwzględnieniem osuwisk.
- Wykorzystanie narzędzi GIS w geomorfologii.
- Antropogeniczne przekształcenia warunków odpływu rzecznego z dorzecza Zgłowiączki, ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływania małych elektrowni wodnych.
- Ewolucja obiektów torfowiskowych i jeziornych w świetle badań ekologicznych oraz paleoekologicznych.
- Badania georadarowe (GPR) naturalnych i antropogenicznych form i osadów czwartorzędowych.
- Rozwój strefy brzegowej sztucznych zbiorników wodnych na terenie Polski (zb. Włocławek, Jeziorsko i Pakoski) i Rosji (zb. Irkucki i zb. Bracki na rz. Angarze - Wschodnia Syberia).
Osiągnięcia
Do najważniejszych osiągnięć Zakładu należą:
- opracowanie metodyki szczegółowego kartowania geomorfologicznego dla obszaru Niżu Polskiego oraz opracowanie map geomorfologicznych w skali 1:50 000 (lata 1950-60),
- określenie wpływu Zbiornika Włocławskiego na abiotyczne elementy środowiska przyrodniczego w jego otoczeniu (lata 1970 - po współczesność),
- synteza stratygrafii vistulianu w rejonie doliny dolnej Wisły (1970-90),
- opracowanie modelu ewolucji systemów rzeczno-jeziornych na obszarze młodoglacjalnym Polski.